Systemy taryfowania ciepła w wybranych państwach – rekomendacje dla Polski

Sektor ciepłownictwa systemowego podlega zazwyczaj regulacji, z uwagi na jego znaczenie w zapewnianiu
niezawodnego ogrzewania odbiorcom końcowym oraz ciepła na cele przemysłowe i użytkowe. Ponadto lokalne rynki ciepła
funkcjonują zwykle w strukturze monopoli naturalnych, stąd regulacje pełnią również rolę ochrony konsumentów przed potencjalnym
stosowaniem monopolistycznych praktyk przez przedsiębiorstwa ciepłownicze. Niemniej jednak stopień tych regulacji
znacznie różni się w poszczególnych krajach, odzwierciedlając lokalne uwarunkowania polityczno-gospodarcze i społeczne.
Celem artykułu jest analiza systemów taryfowania obowiązujących w Niemczech i Czechach oraz wskazanie rekomendacji
dla krajowego sektora ciepła systemowego, stojącego w obliczu wyzwań związanych z transformacją energetyczną. Wybór
tych państw został podyktowany różnym stopniem liberalizacji rynków krajów sąsiadujących z Polską, w których jednocześnie
udział ciepłownictwa systemowego w pokrywaniu potrzeb cieplnych jest zbliżony. Rezultaty przeprowadzonej analizy wskazują,
że rozwiązaniem wartym dalszych analiz na poziomie regulacyjnym jest wdrożenie trybu zatwierdzania taryf ex-post lub
ex-post on request, bez konieczności każdorazowego przedkładania taryfy do zatwierdzenia Prezesowi URE. Na uwagę zasługuje
również rozważenie zastosowania podejścia do kalkulacji taryf z wykorzystaniem taryfy wstępnej, która opiera się na
wartościach oczekiwanych i końcowej, która uwzględnia rzeczywiste koszty i wolumeny dostarczonego ciepła.