W artykule zaprezentowano wybrane aspekty podejścia metodycznego oraz ważniejsze wyniki obliczeń modelowych dla trzech wariantów (scenariuszy) popytu na paliwa i energię finalną do roku 2030. Sfera popytu finalnego obejmuje sektory grupujące odbiorców końcowych paliw i energii (sektory non-ETS), z wyłączeniem branż paliwowoenergetycznych. Prezentowane w artykule założenia metodyczne wykorzystano przy budowie modelu symulacyjnego do prognozowania popytu na energię finalną - EndUse-IEn. Prognozy zrealizowano dla trzech alternatywnych wizji rozwoju popytu na energię finalną w Polsce: wariant odniesienia – BAZA oraz warianty alternatywne – EFEN (efektywności) i RCO2 – redukcji emisji CO2.- łącznie w non-ETS. Uzyskane wyniki wskazują, że wypełnienie pułapów redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2030 r. z sektorów ‘non-ETS’ może napotkać na poważne trudności. W tym kontekście, pojawiające się ze strony branży energetycznej (PKEE) sugestie o potrzebie przesunięcia części zobowiązań redukcji emisji CO2 z instalacji energetycznych na sektory ‘non-ETS’ wydają się mało realne. Sektory te mogą po roku 2023-25 napotkać na barierę rozwojową wynikającą z limitów dozwolonej emisji CO2.